Ze heeft haar dochter (6) naar haar kamer gestuurd. Ze was zo boos en ze mocht daar afkoelen.
‘Ga maar naar je kamer, totdat je klaar bent met dit!’
Ik vroeg aan haar hoe dat voelde voor haar, waarop ze zei: ‘ik wist niet meer wat te doen, en ze ontplofte daarna ook’.
Oké dat kan ik begrijpen, maar voelt het oké om haar alleen te laten terwijl ze grote emoties doorgaat? ‘Nee, maar zo werd dat vroeger bij ons ook gedaan. Ik weet op dat moment niet wat ik moet doen’.
Ik vraag haar even zelf in te voelen wat het met haar dochter doet wanneer ze alleen gelaten word met haar emoties.
‘Ik voel dat ze zich in de steek gelaten voelt en helemaal alleen is.’
Ik vraag haar of ze kan voelen wat het met haar dochtertje doet intern in haar lichaam.
‘Ik voel dat ze zonder mij haar emoties niet aan kan en gaat ontploffen’
Dan vraag ik haar wat haar dochter nodig heeft van haar.
‘Ik voel dat ze mij nodig heeft, niet zozeer dat ik iets moet doen, maar er bij zijn en samen voelen wat er door ons heen gaat aan emoties. Dan voelt ze zich niet alleen en kan ik haar helpen te leren hoe dat moet, ook al ben ik dat zelf ook nog aan het leren.’
Op dat moment heeft ze haar antwoord gevonden, of eigenlijk gevoeld, hoe ze met deze situaties mag omgaan samen met haar dochter.
Pijn projecteren
Als er iets niet lekker loopt, aan wie ligt dat dan? Wat ik veel zie gebeuren, is dat ouders hun eigen pijn gaan projecteren op hun kinderen. Ze weten niet hoe ze met hun gevoel en emoties om moeten gaan, omdat ze dat vroeger ook niet geleerd hebben.
Kinderen spiegelen hun omgeving, jouw dus, je bent het voorbeeld en ze zien en volgen jouw gedrag.
Is het dan handig om ze weg te sturen? Te negeren, ze het zelf maar laten uitzoeken, omdat jij niet weet wat je moet doen? Of te zeggen ‘stel je niet aan’ etc. Nee dat is niet handig, dat kan liefdevol anders.
Begin met zelf in de spiegel kijken! Voelt het niet veel fijner om dit samen en gelijkwaardig te doen?
Het kan anders, en het is nooit te laat! Het mooie is, dat wanneer jij aan jezelf werkt, dit vanzelf invloed heeft op jouw kinderen. Jouw kind hoeft geen labeltje, therapie etc.
Alleen jou en jouw verbinding!
Hoe dat hier gaat
Ik loop van school en Sam loopt lekker mee. Een paar kinderen luisteren niet en er wordt gelijk gedreigd.. als je dit niet doen dan… als je nu niet komt dan laat ik je achter… als je nu niet luistert, tel ik tot 3, NU luisteren!
Ik vraag wat aan Sam en samen lopen we rustig naar huis. Daarna krijg ik de vraag waarom Sam zo goed luistert naar mij.
Ik ben een beetje verbaasd, maar eigenlijk ook weer niet. Een stukje communicatie en emotioneel beschikbaar zijn voor hem is wat maakt dat Sam en ik met elkaar gelijkwaardig omgaan.
Ik vertel haar dat Sam niks moet, en niet moet luisteren, we praten met elkaar en we vragen dingen aan elkaar. Wat je dan krijgt is een heel fijne verhouding met elkaar waar hij zich gehoord en gezien voelt. Iets wat heel veel mensen niet kennen en ook missen. Ik heb Sam nog nooit straf gegeven of naar zijn kamer gestuurd. Als hij boos of verdrietig is, mag dat er zijn en dan zitten we daar samen in. En hij geeft aan wat hij nodig heeft en ik voel wat ik dan mag doen. We praten er over en wanneer de emotie door zijn lijfje is gestroomd is hij weer oké.
Hoe mooi is dat! En daarmee ben je nooit te laat om te beginnen. Eerst met jezelf en vanuit daar met jouw kinderen.
Oefening: samen emoties aangaan
- Wanneer jouw kind emotie ervaart, vraag hoe hij/zij zich voelt, laat de emotie benoemen, alles mag er zijn, alles is oké!
- Vraag of je er bij mag zitten, waar heeft hij/zij behoefte aan
- Ben er helemaal, laat de tijd even stil staan, zodat je er helemaal kunt zijn
- Je voelt mee, wat ervaar je in je lichaam bij jezelf?
- Voel, ben stil, praat als er behoefte is vanuit je kind, en laat je leiden
- Zodra jullie er doorheen zijn, geef je aan hoe goed het is dat jouw kind dit gedeeld heeft en dat jullie dit samen hebben gedaan. Vraag eventueel of ‘mama/papa’ nog iets kan doen. Maar vaak zijn ze dan al op de been en binnen twee seconden met iets anders bezig.
Liefs,
Yvonne van Alphen
