September 2024
“Waarom luistert Sam zo goed naar jou?
Die vraag had ik niet aan zien komen. Dit is wat er gebeurde:”
Alle kindjes lopen via de schooldeur naar buiten. Daar komt ie… een stralend mannetje met twinkelende oogjes. Hij kijkt me aan en glimlacht. Ik smelt een beetje vanbinnen want dit is mijn vrije lieve zoontje Sam.
‘Hey mama’,
‘Hey liefie’, en ik krijg een dikke knuffel.
Sam huppelt lekker het gangetje in en dat is oke, want ik weet dat hij de straat niet op gaat en hij mijn vertrouwen heeft om zelf te kiezen. Ik vraag ook altijd aan hem of we al kunnen oversteken.
Een moeder loopt met me mee en haar zoontje schiet alle kanten op en Sam rent gezellig mee. Zijn vriendje moet komen om naar huis te gaan maar hij luistert niet. Ze roept en ze vraagt en probeert hem mee te trekken maar hij wilt niet en rent weg. Er wordt geroepen en licht gedreigd… als je dit niet doen dan…
Sam komt naar mij toe en zegt:
‘hey mama’
‘hey liefie, alles goed?’
‘Ja hoor mama’ en hij brabbelt lekker verder en ik vraag:
‘Zullen we lekker naar huis gaan? Wil je … nog uitzwaaien?
‘ja dat is goed’
Zijn vriendje luistert nog steeds niet en zijn moeder vraagt aan mij:
Waarom luistert Sam zo goed naar jou?
Ik ben een beetje verbaasd en ik denkt bij mezelf, ja waarom is dat? Ik vertelde haar dat Sam niet hoeft te luisteren naar mij, we communiceren gewoon met elkaar. Ik vraag hem dingen en hij mij en dat gaat als vanzelf. Ik geef grenzen aan, laat hem vrij en als iets niet oke is zeg ik nee en leg ik uit waarom. Als er dan een reactie is met emotie is dat helemaal oke.
Maar ook hoe ik met emoties omga, hoe ik communiceer, hoe ik voor mezelf zorg, hoe ik met zijn vader omga en anderen. Alles ziet hij. Kids stemmen letterlijk af op jouw centrale zenuwstelsel en jouw energie. Dus mijn taak als moeder zijnde begint in mezelf.
En toen popte het weer op: Alles wat ik heel, heel ik ook voor hem.
Sam en ik lopen lekker kletsend naar huis, samen, gezellig en verbonden.
‘Kunnen we al oversteken meneer de oversteekregelaar?’
‘Yes we kunnen mama!‘
‘Helemaal top!’
Jezelf zijn is niet altijd makkelijk. Zo deed ik vroeger veel zoals het hoorde, maar dat wilde ik niet, het ging me steeds meer tegen staan en als ik dan mijn eigen plan trok werd ik raar aangekeken.
Ik wil mezelf kunnen zijn, die laagjes afpellen van alle conditioneringen en terug naar wie ik ben. Daarom werk ik altijd aan mezelf, en wil ik Sam meegeven dat hij zichzelf mag zijn en vrij mag zijn om zijn eigen leven te ontdekken. En dat hoe anderen ook reageren dat hij begrijpt waardoor dat komt zodat hij zonder oordeel en met compassie daar naar kan leren kijken, ook al doet het ons soms even pijn.
‘Hij mag alles zijn, en ik luister’
Ik vind het zo belangrijk dat Sam thuis kan komen naar mij, waar hij zichzelf mag en kan zijn en dat er geluisterd wordt.
De reden dat ik dit vertel is omdat het gewoon zo anders kan dan we gewend zijn. Gewoon gezellig en vrij in jezelf en met je kids. Genieten en op mindere momenten er ook kunnen zijn voor jezelf en kids, hulp vragen en elkaar helpen. Samen! En dat is wat je bij mij leert in mijn programma. Wie ben jij, wat wil jij, hoe heel je, wat zijn je patronen en hoe alles wat jij doet in jezelf invloed heeft op je kinderen, relaties, werk… op alles om je heen.
Liefs,
Yvonne van Alphen
