“Mama? (Sam 4)”
“Ja lieverd?”
“Ik vind het een beetje spannend met eten op school”
“Hmm, hoe komt dat lieve schat?”
“Ik moest mijn broodtrommeltje leegeten, maar ik had helemaal geen honger meer”
“Dat klinkt niet zo fijn Sam”
“Ja mama, dat vond ik niet zo fijn”
“Dat begrijp ik”
“Zeg maar tegen de juf dat je op eet wat je op kan, dan zal ik ook even een berichtje in de app zetten, goed?”
“Ja mama fijn, want na het ziek zijn had ik nog helemaal niet zoveel honger.”
“Dat begrijp ik lieffie, gewoon lekker opeten wat je op kan en de rest stop je gewoon terug in je tas, goed?”
“Ja mama dat doe ik!” en ik zie en warme glimlach
Het zijn geen robotjes
Leuk hè al die goedbedoelde ideeën over hoe je kinderen ‘moet’ stimuleren. Ik vind daar wat van 😉 Voor wie mij al kent, is dat niks nieuws.
En vooral omdat ik het ‘altijd’ tegen kom in mijn praktijk: volwassenen die tegen dagelijkse dingen in het leven aanlopen door dit soort goedbedoelde ‘zoals het hoort’-uitspraken vanuit vroeger. Niet wat eens een keer voorkomt, nee dit is herhaaldelijk, misschien wel dagelijkste kost geweest voor velen. Waardoor er please-gedrag is ontstaan richting mensen en ze hebben geleerd zich aan te passen om confrontatie te vermijden en de sfeer goed te houden. Angst voor afwijzing en over eigen grenzen gaan van vroeger uit, wat later resulteert in verslavingen, please-gedrag, geen gezonde grenzen hebben en angst voor emoties. Zichzelf niet goed genoeg vinden, onzekerheid en ga zo maar door.
Net zoals ik in mijn vorige blog al schreef over je kinderen straf geven en naar hun kamer sturen, lees hier:
- Eet je bord leeg
- Eet je broodtrommel leeg
- Doe rustig want anders…
- Gedraag je zo want anders…
- Stel je niet aan want anders…
- Niet huilen/boos zijn want…
- Wel even belangrijk: geen oordeel richting ouders! Zij, wij, doen allemaal ons best en wat we kunnen vanuit hoeverre we bewust zijn van onszelf en het leven. Het kan liefdevoller en bewuster, laat (omdat je iets niet weet of iets moeilijk vind) dat je niet weerhouden om te veranderen. Voel je vrij om te vragen te stellen!
De kleine dingen
Mocht je nou de neiging hebben om te denken, ja maar zoiets kleins… heel goed. Dan vraag ik je om zeker even terug te kijken naar hoe het vroeger was bij jou, en hoe dat voelde. Het kan zijn dat het confronterend is, omdat je misschien veel dingen hetzelfde hebt gedaan als je geleerd hebt van jouw ouders. Dat is oké! Don’t worry, je doet je best! En ook als je geen kinderen hebt, dan heb je nog je innerlijke kind waar je voor mag zorgen.
Ik ben hier alleen om mensen te laten zien dat het ook anders kan, zachter en liefdevoller. En het maakt niet uit wanneer je begint, het is nooit te laat! Want alles wat jij heelt en ziet van jezelf in jouw leven, daar help je ook jouw kinderen mee.
Je mag nieuwsgierig zijn en ik weet dat het heel spannend is om jezelf te openen en te leren meer jezelf te zijn, maar het is het zo waard!
En daarom hoef je ook geen mega grote stappen te zetten als het gaat om voor jezelf te zorgen en te ontwikkelen. Nee, juist die kleine dingen, zoals de broodtrommel, die dingen zorgen ervoor dat er grote dingen veranderen.
Oefening voor liefdevol en bewust opvoeden
- Probeer eens wat vaker te kijken naar wat er onder ligt. Zoals het voorbeeld met Sam waarin ik merkte dat er iets speelde omtrent eten en naar school gaan. In plaats van zeggen hop naar school, nee als er verandering in gedrag is, is er iets aan de hand. Stel vragen!
Stel vragen aan jezelf en als je kinderen hebt, ook aan hen. - Als je vragen stelt, luister eerst zonder iets op te gaan lossen. Probeer dit bij jezelf en als je kids hebt ook bij hen.
- Vind met jezelf of met je kids een oplossing, samen! Is er geen oplossing, laat het dan los, het antwoord komt dan als vanzelf naar je toe.
Liefs,
Yvonne van Alphen
