Ze kan er niks mee, help! Wat moet ze nu doen? Help! Hoe kan zoiets simpels nou zoveel impact hebben. Ze voelt zich alleen, ze wil om zich heen grijpen, iets vasthouden en dat kan niet.
Ze gaat projecteren, mensen bellen. De energie stijgt en ze kan geen kant op.
Hoe kan het zijn dat 1 telefoontje, een paar zinnen zoveel invloed hebben. Ze snapt het gewoon niet. Hoe kan het… en dan gaat haar lampje aan… en gaat ze ademen, ze wordt rustiger en zakt. Haar helderheid komt terug, jeetje dat was even paniek. Adem, adem, adem. Oké ze is er weer.
En ze begint te zien wat er gebeurde… een diepe trigger over het feit dat ze niet kan veranderen wat er voor haar neus afspeelt en ze bevriest… geen controle, niks. En nu?
Hoe reageer jij zelf
Het gaat er altijd om wat jij zelf doet. Wat de situaties ook is, jij bent de factor die controle heeft, ook al voelt dat totaal niet zo.
Stel dat je zit te wachten op antwoord van iemand. Daar kun je niks aan veranderen, maar wat je wel kunt doen is bij jezelf blijven, voelen hoe het wachten voelt en ondertussen je prioriteiten stellen en doorgaan met jouw dag.
Dan mag dat gevoel er gewoon zijn, maar je laat het je niet overnemen. Jij bepaalt zelf, altijd! En dat is soms rete-lastig. Zeker als je bijvoorbeeld in het ongemak van het wachten op antwoord, een trigger hebt. Dan gaan er diepere lagen spelen en kan het zo zijn dat jouw hele centrale zenuwstelsel er de rem op gooit.
Stel dat je in freezemodus gaat, dan kun je dus in ‘wat een heel simpele’ situatie lijkt, gewoon muur en muur vast staan en niet meer in beweging komen.
Gelukkig is daar wat aan te doen vanaf het moment dat je bewust bent wat er zich afspeelt in jouzelf. En daarom vind ik mensen begeleiden op hun pad zo enorm waardevol en leuk! Dit is voor mij dagelijkse kost en ik ga er helemaal van stralen hoe leuk het is en hoeveel leuker en waardevoller het leven hier wordt, wanneer ik steeds bewuster word van wie ik ben en waarom dingen gebeuren. I love it!
Je hebt het zelf in de hand
Fijn eigenlijk dat je je steeds meer beseft dat jij werkelijk alles in de hand hebt over jezelf. Ik vind dat echt bevrijdend. Dat betekent dat je niet afhankelijk bent van iemand anders, maar wel juist ook heel goed kunt samenwerken als je beiden bewust genoeg bent om te reflecteren.
Controle geeft weerstand
Probeer jij wel eens iets te veranderen wat je helemaal niet kan veranderen? Lastig is dat hé?!
Ik weet nog goed van jaren geleden hoe ik mezelf bijna op kon blazen over iets waar ik niks aan kon doen. Dat was het hem nou juist, die onmacht die ik voelde, ik kon er niks mee. Maar juist om er zoveel energie op te gooien, werd de situatie alleen maar zwaarder. Door mezelf.
Het was een proces en ging dus in fases. Ik werd me er steeds bewuster van dat ik geen controle had over situaties/mensen buiten mezelf. Ik zag letterlijk wat er gebeurde in de energie en met mijn energie waardoor ik op een gegeven moment kon zeggen van ‘hey Yv’ adem even rustig, laat het zakken in je lichaam, en kijk van een afstand.
Daardoor veranderde de energie direct, en oh ik voelde die onmacht en verdriet. Er schuilde namelijk wel meer onder. Opgeslagen emoties, niet verwerkte stukken, niet gehoord worden waardoor ik vanuit onmacht juist begon te trekken. Maar… het werd zachter met de tijd. En elke keer dat er iets gebeurde verzachtte ik. Ik ademde, keek op een afstand en zo werd steeds helderder wat mijn invloed was op de situatie. En het mooie was, ik had alle invloed!
Ik leerde de controle loslaten, ik leerde beter voelen, ik wilde niet veranderen wat niet kon en werd me bewuster van mezelf, waardoor ik mezelf op dat moment precies kon geven wat ik nodig had. En dat was geen antwoord van buitenaf, maar van binnenuit, diep in mezelf. En dat… veranderde alles!
Thuiskomen in jezelf
En ik snap het zo zo zo goed! Wanneer je vaststaat in die onmacht en er nog meer triggers komen! Been there done that, misschien is mijn grootste motto in mijn werk wel “practise what you preach” en dat heb ik tot in den treure gedaan en doe ik nog. Weet je, ik vind dat eigenlijk heel erg leuk en interessant! Mezelf steeds weer beter leren kennen en ontdekken wie ik ben onder al die pijnen en laagjes van oude conditioneringen.
We zijn nooit klaar hoor 😉 dat kan ik je alvast meegeven, maar het word fijner, warmer, meer in balans tussen geven en nemen. Zo liefdevol als nu, echt, het kan!! Met een glimlach schrijf ik dit ook en een warm hart. Ik voel zo diep hoe moeilijk het kan zijn voor velen om mij heen en als zij dan weer thuiskomen in zichzelf, ik heb er geen woorden voor, maar mijn hart voelt warm! En dan denk ik wauw, wat fijn dat we dat samen zo konden doen! En dat geeft dan weer zo’n mooi ripple effect want als jij dat voor jezelf doet, dan verander je en maak je alles en iedereen warmer en lichter om je heen. Je man, je kinderen, hoe mooi!
Ik dwaal even af vanuit mijn hart, maar ik denk dat je mij wel begrijpt!
Stap voor stap! En jij hebt altijd de keuze en jij bepaalt altijd! Onthoud dat!
Veel liefs,
Yvonne van Alphen
