Ze heeft zo veel gegeven en staat voor iedereen klaar, maar het leven overvalt haar op het moment. In de ochtend opstaan is een hele klus, want ze moet eerst zelf uit bed rollen en daarnaast lopen er nog twee lieve kids die naar school moeten. Diepe zucht.
Van haar man kan ze niet op aan, maar eigenlijk vind ze het ook heel moeilijk om open en eerlijk te communiceren waar ze behoefte aan heeft en wat ze nodig heeft. Weer een diepe zucht.
Ze weet namelijk hoe het voelt om hulp te vragen en geen antwoord te krijgen. Auw, dat voelt al een afwijzing en wanneer kan er wel iemand voor mij klaar staan, vraagt ze zich af?
Het lijkt wel een vicieuze cirkel.
Eigen behoeftes
Wanneer iemand in deze (voor velen herkenbare) cirkel zit, is het heel moeilijk om te zien hoe je hem kunt doorbreken. Behoeftes zijn weggestopt, communicatie ligt stil, we geven hints die anderen niet begrijpen en daardoor komt er alleen maar meer een gevoel van eenzaamheid.
Mijn vraag aan jou is daarom: Waar heb jij behoefte aan, en hoe kun je jezelf voorzien van die behoefte?
Begin klein, een glas water in de morgen, een schouderklopje van jezelf en een glimlach in de spiegel.
Alles wat je verlangt in de ander kun je aan jezelf geven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan en wanneer we bijvoorbeeld in een relatie zitten is het fijn als er een vorm van gelijkwaardigheid is tussen geven en nemen. Maar hoe vaak zien we het niet dat er niet meer gecommuniceerd wordt, dat je bij elkaar bent omdat dat zo ‘werkt’.
Terwijl alle vormen van relaties gaan over jezelf zijn, communiceren, gelijkwaardigheid en teamwork… van beiden kanten. Daarom is het zo belangrijk om voor jezelf te kiezen en eerst voor jezelf te zorgen. Juist zodat je echt jezelf kunt zijn in relaties.
Want dan is er ruimte voor het reflecteren van triggers, open en rustige communicatie in een veilige setting en communiceren over tijd en ruimte die er nodig is. En kun je elkaar ontmoeten ergens in het midden.
Ik noem dat ‘bewust zijn’, zoals bewust ouderschap en bewuste relaties. Niet zoals we vroeger met de paplepel meekregen: je moet naar school, je krijgt een vriendje, je gaat werken, huisje boompje beestje en je gaat een keer dood.
Voor mij heeft dat nooit gewerkt. Er is zoveel te leren en ontdekken hier. Vooral over wie ik ben en hoe het leven werkt. Wie ben ik onder al die lagen van conditionering.
Ze wist niet meer hoe
Ze kwam bij mij en leerde uit haar vicieuze cirkel te komen. Ze stond weer met een goed gevoel op en de kids gingen vrolijk naar school. Ze kon beter haar behoeftes communiceren en aangeven en dat werkte fijn door in haar relatie. Maar toen kwam het volgende punt. Er kwam gelijkwaardigheid en toenadering…
En toen… schoot ze op slot. Ze hapte een soort van naar adem en ze wist niet waardoor dit kwam.
Ik vroeg aan haar wat haar zo raakte en ze zei: er werd iets liefs voor me gedaan en het leek wel of ik helemaal bevroor en tegelijk weg wilde rennen.
Wat goed hoe je dit omschrijft, vertelde ik haar.
Het was teveel
Door al haar oplosgedrag door altijd maar klaar te staan voor een ander, wist ze niet meer hoe ze moest ontvangen. Ze realiseerde zich zelfs, dat er al meerdere uitreikingen waren geweest van haar partner, maar dat ze die dus gewoonweg niet kon zien omdat ze zo in standje overleven stond en alles maar aan het oplossen was voor een ander, waardoor er ook de ruimte niet meer was om te ontvangen. Ze keek me aan, verrek!
Altijd heerlijk als bij cliënten zo de zelfbewuste kwartjes vallen!
Terug naar ‘meet me in the middle’.
Yes laten we dat doen!
Bewust zijn
Wat ik zo mooi hier aan vind is dat zij zelf voelde en ontdekte wat haar patroon was. Dat ze open stond voor zichzelf, wat ook betekent dat ze zichzelf kon ontvangen.
We hebben allemaal zo geleerd om te overleven en maar te helpen en op te lossen. Maar dat in overdreven zin, is een traumarespons vanuit vroeger. Niet gehoord worden, niet gezien worden etc. Hoe mooi is het dat zij zichzelf nu ziet en laat zien. Als zij dit kan ontvangen, kan er ook een balans komen in geven en nemen.
In haar situatie kwam er een balans, maar wat wel belangrijk is, is dat wanneer de persoon tegenover jou nog niet zo ver is om te reflecteren en om samen te werken, je dan een onveilige situatie kan creëren voor jezelf. Oefen dit geven en nemen bijvoorbeeld met een goede vriend of vriendin in een veilige setting.
Oefening ontvangen:
- (Sluit je ogen en) haal een paar keer diep adem, diep onder in je buik
- Voel je hoofd, schouders, armen, handen, borst, buik, rug, bekken, billen, benen, voeten
- Maak contact in je buik: wat voel je daar?
- Maak contact met je hart: wat voel je daar?
- Maak contact met je hoofd: wat voel je daar?
- Ga terug naar je hart en zeg: ik ben hier, ik ben veilig
- Ontvang het gevoel wat je voelt in je hart en in je lichaam
- Zeg tegen jezelf: ik mag er zijn, ik ben goed zoals ik ben, ik ben heel
- Ervaar wat dat in je hele lichaam doet
- Bedank jezelf voor deze bewuste tijd met jezelf
- (Open je ogen) adem een keer of 5 rustig in en uit
Liefs,
Yvonne van Alphen
